من كل وضاح الجبين تخاله بدراً وان شهد الوغي فغضنفرا قوم ذكوا اصلا وطيبوا محتدا وتدفقوا جودا وراقوا منظرا متقدم حتي اذا النفع انجلي بالبيض عن سبي الحريم تأخرا

وتعاف خيلهم الورود بمنهل ما لم يكن بدم الوقائع اصحرا يغشوا الي نار الوغي شغفاً منه ويجل ان يغشوا الي نار القري

"Sunt ei filii, ex quibus in unâquaque regione

"Rex eft, qui in hoftes exercitum ducat ;

"Ex omnibus (adolefcentibus) frontes habentibus nitidas, illum effe

putares lunam,

"At cùm in prælium irruit, tum fcilicet leonem :

"Homines ingenuum habentes ortum, egregiam indolem,

Copiosè fluentem liberalitatem, & formofos vultûs.

“Irruunt, cùm eluceat aliqua utilitas

"Ex enfibus, fed à facris rebus rapiendis abftinent.

"Faftidiunt equi eorum aquæ potum,

،،

Quæ hoftium fanguine non tingatur.

Extinguunt belli ignem, ingenti ejus amore capti,

"Sed longè abeft, ut hofpitalitatis ignem extinguant.”

Primum

Nobiliffima funt in hoc genere Abi'l Ola carmina, cujus exultans & quafi vibrans ingenium videtur Pindari fuiffe fimillimum. illius in laudem principis Said carmen harum literarum cultoribus non minorem affert delectationem, quàm Græcæ poeseos amatoribus primum & quartum Pythium. Hujus elatiffimi poematis illuftriores quasdam

virtutes

virtutes exponam. Seipfum initiò alloqui videtur, & fententiarum feriem de vanis animæ humanæ cogitationibus fundit. Mox de fuâ peregrinatione loquitur; mulieres quafdam inducit de caufâ itineris percontantes: "Respondimus, inquit, Saidum petimus; & fuit illis nomen principis faufto omini ;"

سالن فقلنا مقصدنا بسعيد فكان اسم الامير لهن فالا

Said enim fortunatum fignificat.

Tum, ad principis laudationem facili aperto aditu, in elatam animi exultantiam erumpit, & in hos magnificos verfûs fefe effundit:

Deinde bella principis, tanquam venatoris potentiffimi, describit. Hinc

ad amores fuos, more Arabico, tranfit; & amicam fub juvencæ imagine

adumbrat.

adumbrat. Tempeftatem defcribit ac fulgura: morales quafdam fententias, ut Pindarus folet, intexit. Hinc occafionem fumit in tribum Badia invehendi, quos inhospitalitatis infimulat; iifque Saidi liberalitatem tanquam exemplum proponit: cujus fortitudinem ac potentiam mirificis coloribus pingit. Mox equum principis ob celeritatem ac nobilitatem, Gracorum more, collaudat, & poft nobilem gladii Profopopoeiam, variafque laudationes, poema claudit. Quàm fublimis eft hæc enfis defcriptio,

"Ornatur vaginâ, quam vestitam putes

"Aftris nocturnis, & calceatam lunâ:

"Facies erecta mucronis, meo afpectu, discrepantiam quandam habet,

"Ita tamen ut in illâ quædam fit fimilitudo;

Fulget enim fuper eâ aquæ fplendor,

"At vides in eâdem ignis fcintillas.

"Duæ ejus acies duæ funt linguæ in Moshref politæ,

Quæ terribilem Mortis orationem fundunt ex tempore.

"Cùm

"Cùm circumfpiciat princeps, eumque enfem educat
"In altum aëra, putat in eo fplendore aquæ nitorem ;

"Et repunt fuper illo purpureæ mortes,

Pofteaquàm in formicas mutatæ fuerint."

comparat.

Sanguinis guttulas lento motu per gladium defluentes cum formicis Illâ autem figurâ, "repunt fuper illo purpureæ mortes," nihil effe poteft conceptu difficilius, nihil incertius aut magis terribile, & ob eam ipfam caufam, ut anteà ftatuimus, nihil elatius.

CAPUT XVII.

الهجا

SIVE

AD

- De Vituperatione.

eam poefeos fpeciem venimus, cui originem dedit odium atque offenfio eam fcilicet, quam recentiores Satyram vocant, veteres Iambos ; proptereà quòd illo metro ufus eft, vituperator acerrimus, Archilochus, Πάτερ Λυκάβα, ποῖον ἐφράσω τόδε ;

Τὶς σὰς παρήειρε φρένας;

quem imitatus eft in hendecafyllabis Catullus,

Quænam te mala mens, mifelle Ruvide,

Agit præcipitem in meos iambos?

& in epodis Horatius; qui ipfam libri infcriptionem ab Archilocho fumpfit: nam Hephæftion, de verfu dactylico tetrametro loquens, addit ᾧ πρῶτον ἐχρήσατο Αρχίλοχῷ ἐν Ἐπῳδοῖς. Iambis etiam ufus eft Hippo

nax, fed ut pondus quoddam iis accederet, primo epitrito trimetrum claufit, ut

Ὡς οἱ μὲν ἀγεῖ Βεπάλῳ κατηρῶντο.
oi

Atqui, ut apertè dicam quod fentio, valdè invitus in poetarum chorum Satyricos, ut vocantur, afcribo. Nolo manfuetiorum Mufarum defiderari benevolentiam. Quòd fi fcriptor iamborum fine offensione, fine iracundiâ, fine amaritudine fcribat, & eò folùm tendat, ut lectorem caftigando erudiat, non erit omninò reprehendendus. Sed tamen lenior quædam, ut arbitror, inveniri poteft ac mitior caftigatio. Nimiam enim feveritatem fugit animus ac repudiat; fed lenocinio quodam ac manfuetudine allicitur & flectitur. Duci ad virtutem debent animi, non trahi; fuaderi, non cogi; allici, non impelli. Cæterùm, utut fe habeat res, non minùs in hac poesi quàm in reliquis florent Afiatici. Sunt vehementes, afperæ, & amaræ Arabum, quas vidi, vituperationes; fed cùm quâdam etiam fententiarum elatione. Velut in libro de Antaræ & Ablæ amoribus; ubi hæc timidi cujufdam legitur & fugacis militis vituperatio: