aperuiffe, & novam rei metricæ Hebræorum inveftigandæ viam quafi digito monstrâfse.

Nec verò affirmare audeo (quo nihil arrogantius) Hebræi carminis naturam, quæ cæteros latuit, mihi foli innotefcere. Quid enim, poft inutiles tot doctiffimorum hominum conatûs, effecturum me confidam? aut cur me pervenire poffe fperem ad illud littus, ubi tot fcriptores admirabiles naufragium paffi funt? Id folum innuere volui, cùm linguæ Hebræa atque Arabica forores germanæ fint, verifimillimum effe eas, fi quando iis poeticè loqui contigerit, iifdem numeris ac pedibus, & iifdem ferè metrorum generibus ufas fuiffe. Ac fi cui versûs isti antifpaftici, pæonici, aliique, folutæ orationi fimiliores effe videantur, is in mentem revocet, iisdem metris usos effe poetas eos, qui Augios à Græcis appellantur, & “ quos, ut in Oratore "ait M. Tullius, cùm cantu fpoliaveris, nuda "pænè remanet oratio." Quod fi quis hujufmodi verficulos neget effe poeticos, eidem non videbitur Pindarus aut Bacchylides poeta.

His pofitis, fine quibus ea, quæ fequuntur, intelligi nullo modo poterunt, ad amœniora tandem poefeos Afiaticæ spatia veniamus,

CAPUT III.

القصيدة

SIVE

De Idyllio Arabico.

PERANTIQUUM & præcipuè Arabibus ex

cultum poematis genus eft, quod ökasida vocatur. Quod ad kasidæ formam attinet, primi verficuli fimiliter definunt, & deinde per totum poema verfûs pares fimilibus fonis terminantur: debet autem poema modicæ effe magnitudinis; rarò enim aut plura quàm centum disticha complectitur, aut pauciora quàm viginti: funt tamen nonnulla quæ feptem tantùm continent, velut * illud de laudibus collegii cujufdam, cui præfuit vir eximiè doctus, Abu Hanifa.

فلها به فضل علي الاقران

ما بان في الاغصان فضل البان قد انبت الرحيم في محرابها

* Shecardan, cap. v.

زهرا کدر تلايد العقيان * فکانه کسري انوشیروان قد وضعوا عليه التاج في الايوان لو لم تبت وابو حنيفة شيخها ما شبهت بشقايق النعمان خير يطوف بمصر بحر علومه كان الناس في الطوفان حتي يثني اليها العلم نهي زمامه وابو حنيفتنا الامام الثان

*

وغدت له في البحث كل طريقة

نسبت الي

التحقيق والاتقان

"Ei autem (collegio) ob hunc (virum) tanta "eft præ cæteris excellentia, quanta inter

66

“ ramos enitefcit praeftantia myrobalani. "Succrefcere facit Deus in fancto ejus receffu

florem, qui auri puri monilia obfcura "reddit.

"Tanquam effet (Perfarum rex) Cofri Anushirvan, cui in palatio corona imponitur. "Nifi ita ftaret, effetque præfes ejus Abu Ha

nifa, non effet cùm anemonis (ob eximiam pulchritudinem) comparatum.

"Felicitur Ægyptum circumdat mare doctrina

rum ejus, adeò ut populus diluvio inun"detur.

"Flectitur in illud (collegium) doctrina, eft au"tem tanquam habena ejus, & Abu Hanifa, "facerdos nofter, eam flectit.

"In difputationibus autem finguli curfûs ad ve"ritatem inveftigandam, & pernofcendam "fcientiam referuntur."

Hoc tamen ftatui poteft: ea carmina quæ ex paucioribus quàm viginti conftant diftichis, fi amores, lufûs, ac delicias continent, effe inter Odas recenfenda, at fi laudationem, fi vituperium, fi præcepta moralia, fi quid heroicum, fi quid tandem funebre & luctuofum complectuntur, ad horum poematum, feu kafidarum claffem, referri poffe. Atque hæc poematis fpecies elegiæ noftræ nec undequaque convenit, nec est tamen prorfùs diffimilis. Hoc autem inter eam & elegiam maximè videtur intereffe, quod hæc in amore aut triftitiâ plerumque verfetur, illa verò intra nullius argumenti limites reftringatur, fed vel præcepta, vel querimoniam, vel laudationem, vel delicias ac lufûs, vel vituperationem poffit complecti. Sed mos erat perpetuus antiquis Arabum poetis, aut ab amoribus poema ordiri, aut amorum defcriptionem medio poemati aptè intexere; deinde equum aut camelum defcribere, quo vecti ad amicarum tentoria ac

cederent; & pofteà ad argumentum præcipuum uberiùs tractandum properare, donec per fuavem rerum varietatem carmen deducentes, lapfu quodam molli & æquabili, in claufulam quafi fubitò caderent. Hæc autem mihi attentè confideranti, videtur hoc poematis genus Eidua Ειδυλλια Græcorum mirificè congruere. Sic Abi'l Ola nobiliffimum illud poema in laudem principis Said, Theocriti Εγκωμίω εἰς Πτολεμαιον convenit; nifi fit potiùs ob audaciffimas figuras & crebras à propofito declinationes, cum Pindari odis conferendum. Tograi porrò carmen in primis politum atque elegans, ad Idyllii, quod Xagites infcribitur, naturam videtur accedere; nam ut in hoc vituperatur Hieronis atque aliorum avaritia, fic in illo, amicorum perfidia ac fortunæ temeritas reprehenditur. Itaque inter Idyllia recenfeo venuftiffimum illud carmen Caab Ben Zoheir, & illud, quod Bordah appellatur, & cui amores, ut affolet, intexuntur: velut in illis molliffimis verfibus,

الحسب الصب أن الحب منكتم ما بين منسجم منه ومضطرم لولا الهوي لم ترق دمعاً علي طلل ولا أرقت لذكر البان والعلم *