Υπο σέροπας φλέγων

Θρηίκιος Βορέας αίσσων

Παρα Κυπριδος αζαλέαις μανίας

Ερεμνος έθαμβησε, κραταίος

Παιδοθεν φυλασσει ένας φρένας.

Quid de Amore graviffimi fenferint Philofophi, ex his Euripidis anapæftis videre poffumus:

Παίδευμα δ' Έρως σοφίας, ἀρετης,
Πλεισον ὑπάρχει, και προσομιλει
Οὗτος ὁ δαίμων παντων ήδις

ος έφυ θνητοις, και γαρ άλυπον
. Τερψιν τιν' έχων, εἰς ἐλπιδ' άγει,
Τοις δ' ἀτελεσοις των ταδε πονων
Μητέ συνείην, χωρις δ' άγριων
Ναιοιμι τρόπων.

Το δ' έραν προλέγω τοισι νεοισιν.

Μήποτε φεύγειν,

Χρήσθαι δ' όρθως όταν έλθη.

Libet hic fubjicere Pindari carmen de Theoxeno

verè magnificum:

* Χρην με κατα καιρον
Ερωτων δρεπεσθαι,

Θυμε, συν ἡλικια.

Τας δε Θεόξενα ακτίνας
Προσωπο μαρμαριζοισας δρακεις
Ος μη ποθῳ κυμαίνεται,
Ἐξ ἀδαμαντος, με σιδαρο,
Κεχαλκεύται μελαιναν καρδίαν
Ψυχρά φλογι. Προς δ' Αφροδίτας
Ατιμασθείς ἑλικοβλέφαρα,
Η περί χρημασι μοχθίζει
Βιαίως, ή γυναικεια δράσει

* Vide Athenaeum ibidem,

Ψυχραν φορείται πασαν ὁδον
Θεραπεύων. ̓Αλλ' έγω γ' ἑκατι
Τας καρος, ὡς δαχθεις

Μελιχραν μελισσαν,

Τηκομαι, εὔτ ̓ ἂν ἴδῳ

Παιδων νεογιον ἐς ήταν.

Sed de Græcis nimis fortaffe multa. De Anacreontis ac reliquorum carminibus nihil dico, utpote quæ fint fatis nota, & venuftiorum bominum, ut ait Catullus, memoriâ dignentur. Ad Afiaticos igitur veniam.

Non exiftimari potest antiquis illis Arabibus, de quibus fuprà dixi, fpicula folùm & gladios cordi fuiffe: iidem enim fæpe fuerunt bellatores acerrimi, iidem amatores, & poetæ optimi, In medio fæpè præliorum difcrimine amicarum re、 cordati funt, & versûs effuderunt pulcherrimos. Sic Abu'l Ata Es' findi amicam alloquitur,

ذكرتك والخطي يخطر بيننا وقد نهلت منا المثقفة السهر *

hoc eft,

"Tui recordabar, cùm fpicula inter nos vibrarentur,

"Et fufci jaculi fanguinem noftrum biberent."

& Antarah nobiliffimè,

ولقد ذكرتك والرماح نواهل

مني وبيض الهند تغسل في دمي

خوددت تقبيل السيوف لانها لمعت كبارق ثغرك المتبسم

"Et profectò tui memor eram, cùm hastæ ex meo corpore

"Potum haurirent, enfefque Indici in fanguine meo fe lavarent;

"Ardenter autem cupiebam gladios ofculari, utpote qui

Splenderent, inftar dentium tuorum, dum fubrides, fulgurantium."

Proinde antiquis Arabum poetis mos erat, carmina omnia, five de rebus bellicis, five de viri illuftris laudatione, ab amicæ defcriptione ordiri. Sic Zobeir in Moallakæ fuæ initio,

وفيهن ملهي للطيف ومنظر انيق لعين الناظر المتوسم

"Inter eas verò fuit quædam delicatè ludens, vultu

Splendido prædita, oculo fpectatoris ju

cunda, foliis etiam glafti cæruleis tincta."

Elegiæ autem * Amri'olkeifi & Lebidi tote ferè funt amatoriæ. Nec omittendum eft Caab Ebni Zobeir carmen, cujus hoc eft initium admirabile:

* Vid. Cap. iii.

بانت سعاد فقلبي اليوم متبول متیم اثرها لم يعد مكبول * نها سعاد غداة البين ان رحلوا الا اغن غضيض الطرف مكحول * تجلو عوارض ذي ظلم اذا ابتسمت كانه منهل بالراح معلول * شجت بذي شبم من ماء مخبية صاف بابطح اضحي وهو مشمول

تنفي رياح القذا عنه وافرطه

من صوب سارية بيض يعاليل

"Abiit (amica mea) Sodda, & cor meum hodiè dolore percitum (relinquitur),

"Amore confectum, & vinculis conftrictum, à quibus nulla eft redemptio.

"Soáda autem, manè quo difceffit, & abiit (tribus), "Nihil aliud erat, nifi hinnulus ftridulam habens vocem, demiffo vultu, oculis nigris praeditus :

"Nudabat dentes fplendidiffimos cùm fubrideret, veluti vas effet aquarium, idque vino temperatum,

Quod (vinum) aquâ mifcetur gelidâ, ex recondito fonte, "Clarâ, in valle, limpidâ, vento denique afflatâ,

« Cujus fordes aure diffipaverunt, & fuper quam effulgent "Imbribus nocte effufis bullæ candidiffimæ."

Amatoriis carminibus conftat caput quartum libri Hamafa (cui refpondet 'Ardonoyas Grac pars feptima), & magna pars libri Yatima.

Hujus poefeos idem ferè eft argumentum, & idem tenor. Amator languet, queritur, mæret; deinde lætatur & exultat: abfentem amicam quærit; mox præfentem duritiæ infimulat; deinde cupit, angitur, timet, irafcitur: denique naturam fibi parere autumat, & ad defiderium fuum levandum converfam iri fperat; proinde ita contrariis animi motibus agitatur, ut veriffimi effe videantur Crantoris versûs in Amorem à Laertio citati:

Ενδοιῃ μοι θυμος, ὁ τοι γενῶ ἀμφιβοητον,
Ή σε θεων τον πρωτον αειγενεων, ἐρος, ἔπω,
Των ὅσσες ἐμεῖος τε παλαι βασιλεια τε παιδας
Γεινατο νυξ, πελαγεσσιν ὑπ ̓ εὐρεος Ωκεανοιο.
Η σε γε Κυπριδῶν υἱα περιφρονος, με σε γαιης
Ἢ ἀνεμων. Τοιος συ κακα φρονέων ἀλαλῆσαι
̓Ανθρώπων, ἠδ ̓ ἐσθλα, το και σεο σωμα δίφυον.

Ita queritur princeps idem & poeta illuftris Eba Feras,

يا معشر الناس هل لي مها لقیت مجيد

اصاب غرة قلبي ذاك الغزال الغزير وشهر ليلي طويل

وعمر نومي تصير *

"O amicorum cœtus, ecquid mihi eft ab ægritudine refugium?