Page images
PDF
EPUB

Pulcherrimam fabellam Perficam de Modeftie laudibus citat * Chardinus, quam exercitationis gratiâ Arabicè converti, eo genere dicendi ufus

: vocatur سجع quod

ذكر بعض الحكماء وذو الفضل من النبلاء ان كانت قطرة ة ماء سقطت من الغمام المدرار الي لج البحر الزخار ولما راءت الامواج اذا اصطدمت في الدردور الهياج حیرت وضعضعت حتي اطالت ثم حسرت وقالت يا من يوم قطریر صرت فيه اقل من التطهير ولو كنت بالامس في المزن الهامع تشيرا فاني اليوم لم أكن شيا مذكورا وبينها مسحيرة واذا بها مستنيرة فقد كساها الرحمن ثوباً من شرف وحطها الى صدف نصارت لولوة يتيهة وهي الي الان على تاج السلطان كريهة وهذا من صميم الوصايا

والزبد فاعتبر منه يا ايها الحبيب واجتهد

"Dixit quidam ex fapientibus & doctis viris, è nubibus pluviofis in maaquæ "Guttulam "ris æftuantis gurgites cecidiffe: cùm autem "fluctûs vidiffet in vafto vortice furentes, at

* Vide Chardin. Itin. Perf. vol. iii. p. 189, 4to. Amft.

"tonita hæfit, & aliquantulum præ pudore "tacuit, tum flebiliter fufpirans, "Hei mihi, inquit; O diem infaustum; in quo facta fum dactyli cuticulâ abjectior: & quanquam heri inter nubes emicui, hodiè ad ni"hilum me redactam fentio." Dum hæc " verecundans effudit, facta eft fubitò fplen"didiffima ; nam divinum numen, numen, modef"tiam illius laudans, vefie nobilitatis eam velavit, & in concham depofuit, ubi in margaritam pretiofiffimam verfa eft, & nunc in regis coronâ fplendet. Hæc autem fabula præceptorum flos eft & medulla; hinc tibi exemplum fume, O amice, & ut quàm ve"recundiffimus fias, elabora.'

""

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Scripferam priùs hoc de poefi morali caput, quàm fcirem unde fabulam hanc, quæ ab Addifono noftro etiam citatur, fumfiffet Chardinus; sed legi eam nuperrimè in Sadii opere perfectisfimo, quod Bustan feu Hortus infcribitur, & à Sadio ipfo, poetâ, fi quis alius, ingeniofo, inventam puto: ipfius itaque versûs elegantes citabo, cum meâ, qualifcunque fit, verfione:

يكي قطره باران از ابری چکید خجل شد چو پهناي دريا بديد که جاي که دریاست من کیستم کر او هست حقا که من نیستم

[blocks in formation]

چو خود را بچشم حقارت بدید صدف در کنارش بجان پرورید

سپهرش بجاي رسانيد کار که شد لؤلؤ نامور شاهوار بلندي از آن یافت کو پست شد در نيستي كونت تا هست شد

hoc eft, fi verbum ferè de verbo reddatur ;

"Gutta pluviæ à nube cecidit;

"Pudore affecta eft, cùm æquor maris videret.
"Quis locus? inquit, quid æquor? quidnam ego fum ?
"Si illud exiftat, certum eft me non exiftere.
"Dum feipfam oculo contemptûs intuebatur,
"Concha in gremium fuum eam recipiens aluit:
"Fortuna ufque adeò ftatum ejus promovit,
"Ut facta fit margarita illuftris, regia.
"Elationem ex eo invenit, quòd humilis fuerat,
"In obfcuritate depreffa eft, donec in lucem pervenerit.”

FABULA.

Rigante molles imbre campos Perfidis,

E nube in æquor lapfa pluviæ guttula est,
Quæ, cùm modestus eloqui fineret pudor,
"Quid hoc loci, inquit, quid rei misella sum?
Quò me repentè, ah! quò redactam sentio?”
Cùm fe verecundanti animulâ fperneret,
Illam recepit gemmeo concha in finu;
Tandemque tenuis aquula facta est unio:
Nunc in coronâ læta Regis emicat,
Docens, fit humili quanta laus modeftiæ,

،،

CAPUT XV.

النسيب

SIVE

De Poefi Amatoriâ.

NECESSE eft omninò jucundiffima poesis fit ea, cujus materia fuaviffimus fit animi motus, & omnium mortalium communis, Amor: quo, fi ex pulchritudinis fpecie & admiratione oritur, nihil jucundius; fi ex benignâ voluntate purâque amicitiâ, nihil aut utilius aut honeftius: nam de Platonicis non loquor, qui amorem ex divinæ perfectionis, in superiore vitâ spectatæ, recordatione oriri autumabant.

Ac neminem extitiffe opinor, quem pulchritudinis fplendor non permoverit & accenderit; nec ulla unquam fuit gens tam fera, quin poematis genus habuerit ad amoris affectûs exponendos idoneum: ipfi Peruviani cantilenas habent non amatorias folùm, fed etiam dulciffimas, fi Garcilaso, fcriptori graviffimo, & patriæ fuæ confuetudinum peritiffimo, fides habenda fit.

Pervulgata funt carmina Lapponica, quæ citat Schefferus, eaque plena tenerrimi affectûs. Proditum eft etiam memoriæ, * Odinum illum, non heroa folùm, fed (ut veteres Dani putabant) Divum, versûs quofdam amatorios fcripfiffe, eofque cum Amri'lkeifi Moallaka valdè congruentes.

Sed abfurdè faciam, fi de omnibus Europæ gentibus, quæ hoc poefeos genus coluerunt, differere velim; nam Italorum, qui in hoc genere regnant, & aliorum, poefis eft notiffima: atqui à propofito non erit alienum, pauca Graca poefeos exempla, eaque minùs vulgata, proferre.

Memoriæ proditum eft Alcmana Sardianum amatoriæ poefeos principem fuiffe ac ducem, & hos versûs contexuiffe,

† Ἔρως με δ' αύτε Κυπριόθω ἑκατι
Γλυκυς κατείζων καρδίαν ἰαινει.

quibus nihil effe poteft elegantius.

Ac non mirum eft Ciceronem dixiffe Rheginum Ibycum maximè omnium amore flagraffe, cùm ita elatè & magnificè de fe loquatur:

Ἠει μεν αί τε Κυδωνίαι μαλίδες

̓Αρδόμεναι ῥραν ἐν ποταμων, ἵνα παρθενων
Κγτῶ ἀκήρατος, αἱ τ ̓ οἶνανθίδες
Αυξόμεναι σκιεροισιν ὑπ ̓ ἔρνεσι

Οἰναρεοις θαλεθυσιν. Εμοι δ' ἐμως
Οὐδέμιαν κατακοιτος ώραν τε

* Vide libellum Haavamaal à Refenio editum. Hafniæ 1665. ↑ Vide Athenæum lib. xiii,

« PreviousContinue »