Hinc illæ imagines magnificæ,

فوارس لا يملون المنايا

اذا دارت رحا الحرب الزبون

Equites, quos mors ipfa tædio non afficit,

Dum belli contumacis rota volvitur.

& illa Antara in Moallaka,

في حومة الموت التي لا تشتكي غمر انها الابطال غير تغمغم

In mortis æftu, cujus gurgites non reformidant heroes, nec timidè muffant.

Et illa, quâ idem poema fuum claudit, grandis exultatio,

ولقد خشيت بان اموت ولم تكن للحرب دايرة علي ابني ضخم * الشاتمي عرضي ولم اشتههما والناذرين اذا لم القهها دمي ان يفعلا فلقد تركت ابا هما

جزرا السباع وكل نسر تشعم

*

"At verebar, ne quid mihi accideret, & ne bellum fuper duos filios Demdemi non effet converfum;

"Illos dico, qui famam meam læferunt, me non laceffente, & voverunt, nifi illis fanguinem meum concederem,

"Se facturos-At enim reliqui illorum patres leonibus & aquilis rapacibus pabulum."

Notum eft, antiquos Arabum heroas per vaftas folitudines ac rupes folitos effe vagari, vel ut labores fibi familiares redderent, vel ut hoftium propulfarent injurias. Hinc in libro Hamafa laudatur heros, quia

يري الوحشة الانس الانيس ويهتدي بحيث اهتدت امّ النجوم الشوابك *

Cum Vaftitate arctiffimam init focietatem, eoque progreditur, quo ducit ftellarum densè confertarum mater.

"Stellarum matrem" cœlum vocat poeta: eftque pulcherrima Metonymia.

Sed omninò elatiffimi funt, ob frequentes terroris & obfcuritatis imagines, illi versûs, quos in notis ad Tharafah citat Reizkius:

جواب جوات الفجاج التي بها

النعام وعزف الجن والمتغول *

وليل دجوجي بهيم

ظلامه کها

اسود في السيجان جون مجال *

*

قطعت اذا ما القوم كانوا كانهم

من النوم غيدي خروع تنميل ولو عرضت ظالماء كاليم جندس وداوية مخشية الهول هوجل

يضل بها الهادي ويدعو بها

*

الصدي ويجول من يسري ويهول

"Pervado hiâtus rupium abruptos, in quibus habitat Struthiocamelus, & fibilant genii ac lemures

66

;

Noctemque caliginofam, craffis tenebris obductam, tanquam umbras Sijani nigras, rigidas, difficiles,

"Tranfeo, dum comites fomno gravati, velut fruticis Khirû pendentes ramuli, inclinati jacent ;

"Etiamfi occurrant tenebræ, tanquam mare

obfcurum, & folitudo vafta, formidanda, terribilis;

"In quâ errat viæ dux, lugubrè canit noctua, & viator attonitus tumultuatur."

Sunt in linguis Europæis hujufmodi carmina. Extant Runica poefeos pulcherrimæ reliquiæ, quas in lucem protulerunt Refenius, Olai, Wormius, & Verelius, & reliqui veteris Danorum literaturæ indagatores: fed de illis hoc loco non differam; feparatum enim aliud volumen requi

runt.

Nec dubitari poteft, quin illa carmina, quæ hodiè à Scotis memoriter citari folent, veterum Celtarum mores atque ingenium pulcherrimis pingant coloribus. In linguis recentioribus legimus Hifpanum illum Alonfum, de fuis rebus' geftis non fine dignitate, & dictionis altitudine canentem; & Camoenfium Lufitanum, cujus poefis adeò venufta eft, adeò polita, ut nihil esse poffit jucundius; interdum verò, adcò elata, grandiloqua, ac fonora, ut nihil fingi poffit magnificentius.

Quod ad Græcos attinet; Tyrtæi relliquias habemus verè magnificas, & pervelim Alcai carmina, cum aliis Lyricis, facerdotes illi pravè religiofi non combuffiffent; nam paucæ illius poetæ admirabilis & civis optimi funt relliquiæ, eæque plurimùm amatoriæ, fed valdè fublimes. Quòd fi de amoribus ac deliciis loquens, tam fit grandis & excelfus, quantæ tandem fublimitatis artifex effe potuit, cùm cecinit

r

Pugnas, & exactos tyrannos."

In verfibus illis, quos citat Athenæus, bellica inftrumenta commemorat:

Μαρμαίρει δε μέγας δομος χαλκ

Πασα δ' Αρει κεκόσμηται σεγή,
Λαμπραίσι κυνέαισι· κατίαν

Λευκοι καθύπερθεν ἱππιοι λόφοι

Νειεσι, κεφάλαισιν άνδρων ἀγαλματα.
Χαλκείαι δε πασσάλοις κρυπίοισιν

VOL. IV.

Περικείμεναι λαμπραί κνημίδες,
Έρκος ἰσχυροδέλες, θώρακες σε νεω λίνω.
Κοιλαι τε κατασπιδες βεβλημένων.

Παρ' δε Χαλκιδικαι σπαθαι,

Παρ' δε ζώματα πολλα και κυπασίδες.

Των εκ έσι λαθέσθαι, ἐπειδη

Πρωτίςοι ύπο ἔργον ἐσαμεν τόδε.

quos versus ex opere quodam longiori depromptos effe arbitror.

Prætereà magnificum habemus Hybriæ Cretenfis σχολιον, quod ideo citabo, quia veterum Arabum poefi fit perfimile,

† Έσι μοι πλυτος μέγα δόρυ,

Και ξίφΘ, και το καλον λαισηΐον,
Προβλημα χρωτος. τετῳ γαρ άρω,
Τετῳ θερίζω, τέτῳ πατέω
Τον ὧδυν οἶνον ἀπ' ἀμπέλων,
Τετῳ δεσποτας μνοίας κεκλημαι.
Τοι δε μη τολμώντες έχειν δόρυ,
Και ξίφος, και το καλον λαισήΐον,
Προβλημα χρωτος, παντές γονυ
Πεπίηοτες ἐμον κυνεῖντι, δεσποταν
Και μεγαν βασιλέα φωνεοντι.

Sic poeta antiquus in ‡ Hamafa,

وما لي مال غير درع ومغفر الحديد صقيل * وابيض من واسمر خطي القناة مثقف واجرد عريان السراة طويل

*

+ Vide Athenaeum, Lib. xv.

+ Vide Schultens. Not. ad Isfahan.