terribiles, magnificas, infinitas, & quas humanæ mentis anguftiæ nullo modo poffint concipere. Prætereà conceptûs tenebrarum ad Elationem funt accommodati; quam rem fenfit nimirùm Euripides, cùm diceret

Νύκτωρ δη πολλην σεμνότητ' έχει σκοτά

Hinc oritur verfuum in Apollonii Argonauticis sublimitas,

-ύπερ μεγα λαίτμα θεοντας

Νυξ έφοβει, την περ τε κατελαδα κικλήσκεσι
Νυκτ ̓ ὀλοην, ἐκ αςρα διΐςχανεν, εδ' άμαξυχαι
Μηνης. Οὐρανόθεν δε μελαχροος, ήε τις άλλη
Ωξωρει σκοτιη μυχάτων άνισσα βερέθρων.

Sed præcipuè excelfa effe videtur caliginis imago, cum infinitate & terrore conjunctæ, ut in illis verficulis,

Ενθεν τον άπειρον ἐξεύγονται σκοτον
Βληχςοι διάφερας νυκτος ποταμοί,

quibus vix quidquam dici poteft fublimius.

Hanc ob caufam valdè excelfa eft fabula in Afiâ decantata de regione tenebrarum, & oceano caliginis, de quibus multa narrant Arabes. Sic Mohammedes in Alcorani capite quarto & vi

سورة النور cefimo, five

والذين كفروا اعمالهم كظالمات في بحر يغشيه موج من فوقه موج من فوقه

بعض سحاب ظالمات بعض فوق

"At infidelium opera caligini funt fimilia in oceano profundo, quem fluctûs fuper fluctûs tegunt, & fuper eos, nubes; caligini fuper aliam caliginem."

Porrò autem quodcunque incertum eft terrorem quendam fecum affert; ideoque ad Elationem accommodatur: cujus rei non eft infignius exemplum, quàm illud quod ex * Jobi poemate citat in libro Anglico vir difertiffimus, Edmundus Bourkc,

בשעפים מחזיונות לילה בנפל תרדמה על אנשים :

פחד קראני ורעדה ורב עצמותי הפחיד : ורוח על פני יחלף

תסמר שערת בשרי : יעמד ולא אביר מראהו

תמונה לנגד עיני

דממה וקול אשמע : האנוש מאלוה יצרק

אם מעשהו יטהר גבר :

In cogitationibus à vifionibus noctis,
Cùm cadat fopor in homines,

Metus me invafit ac terror,

Et omnia offa mea tremefecit,

Et fpiritus ante faciem meam tranfivit,
Erectè fteterunt carnis meæ pili,
Subftitit, fed eum intueri non potui,
Simulachrum fuit ante oculos,

Cap. iv. 13-17.

+ De Elatione & Venuftate, Par. II. Cap. iv.
VOL. IV.

O

Silentium fuit, & vocem audivi,

« An homo Deo juftior?

*

"An creatore fuo purior mortalis ?”

Prætereà imaginum fplendidarum congeries quædam & coagmentatio magnificam reddit orationem, adeoque excelfam: nam elationis precipuus fons eft magnificentia. Ob hanc caufam admirabilis eft in † Sirachidis fapientiâ Simonis Onia filii defcriptio,

̔Ως ἐδοξασθῃ εν περιστροφή λα8,
ἐν ἐξοδῳ οἶκο καταπετασματα;
Ὡς ασης έωθιν εν μέσῳ νεφελης,
ὡς σεληνη πλήρης εν ήμεραις,
Ως ήλιῷ ἐκλαμπων ἐπι ναον ύψισε,

και ὡς τοξον φωτίζον εν νεφέλαις δόξης,

* Infigne hujus rei exemplum eft in Xenophontis Ephefiaci libro jucundiffimo de Anthia & Habrocoma,

Τῳ δε Αβροκόμη ἐφιςαται γυνὴ ὀφθηναι φοβερα, το μέγεθῷ ὑπερ ἄνθρωπον, ἔσθητα έχεσα φοινίκην. ἐπεσασα δε την ναυν ἐδόκει καινειν, και τες μεν άλλος ἀπολλυσθαι, αὐτον δε μετα της Ανθιας διανηκεσθαι. Ταυτα ὡς εὐθὺς εἶδεν, ἐταράχθη και προσεδοκα το δεινον ἐκ τα όνειρατος. Και το δεινον ἐγίνετο. Quo in loco admodum fublimes funt, cùm crebræ terroris imagines, tum præcipuè illa fententia Και το δεινον έγίνετο.

Eft porrò excelfum, quodcunque fubitum eft & minimè expectatum. Sic apud Callimachum vetulæ perfonam Ceres induit, ut Erifichthonem à sylvâ fibi facratâ cædendâ dehortaretur, cùm verò nihil perfeciffet, ira incenfa eft,

—γείνατο δ' ά θευς

Ίσθματα μεν χερσῳ, κεφαλήν δε οἱ ἡπίατ' Ὀλυμπῳ.

à quo loco fumpta funt illa Virgiliana.

Cap. 1.5-13. Vide etiam de Sublimi & Venusto, Par. II.

cap. xiii.

Ὡς ἀνθος ῥόδων εν ήμεραις νεων,

ὡς κρινα ἐπ' ἐξοδων ύδατος,

Ως βλαςος λιβανε εν ήμεραις πέρας,
ὡς πυρ και λιβανος ἐπι πυρει8,
Ως σκευος χρυσια ὁλοσφύρητον,
κεκοσμημένον παντι λιθῳ πολυτελεί,
Ὡς ἐλαια ἀναβαλλεσα καρπες,
και ὡς κυπαρισσος ύψομενη εν νεφέλαις.
Ἐν τῷ ἀναλαμβάνειν αὐτον ςολήν δόξης,

καὶ ἐνδιδύσκεσις αὐτον συντέλειαν καυχηματα,
Ἐν ἀναβασει θυσιαςήρια άγια,

έδοξασε περιβολὴν ἁγιασματα.

Ἐν δε τῳ δεχεσθς μελη ἐκ χειρων ἱερέων,

και αυτος έςως παρ' ἐσχαρα βωμό,
Κυκλοθεν αὐτὰ σέφανος ἀδέλφων,

ὡς βλάςημα κεδρο εν τω Λιβανῳ,

καὶ ἐκυκλωσαν αὐτὸν ὡς σελέχη φοινίκων.

Hunc locum fanè mirificum Hebraicè ad. verbum redditum dabo; quemadmodum auctor fuit in libro de Sacrâ Poefi* fcriptor admirabilis, quem libenter fequor.

מה נכבד בתוך העם

בצאתו מן המקדש : כמו בן שחר בתוך הערפל וכירח בשלמותו :

כשמש נוגה על אהל המקדש

וכקשת יתן אור בעבים : כפרחי חבצלת בציץ השנה כשושנים על פלגי מים : וככנס לבנה בעת הקיץ כאש ולבנה במחתה : וכלי זהב המחזיק

* Præl. xxiv. 8vo, pag. 321.

בכל מיני פנינים :

וכבן זית מפריח פריו

כעץ גפרית עד לשמים יגדל :

באשר שב עליו המעול הנכבד

ילבש בתמימות הוד והדר : באשר נתעלה למזבח הקדש תפארת מלבושיו נעשו : באשר לקח החלק מידי הכהנים הוא בעמד אצל מזבח :

מסוכב באחיה המקיפים כבן ארז אשר בלבנון

וכבני תמרים סביבאיתו :

Hujufmodi defcriptionibus abundantissima funt Ferdufii poemata; quarum unam, quæ se prima offert, proferam, magnificam fcilicet regis Feridun defcriptionem,

فرستاده کفت انکه روشن بهار ندید و نه بیند چنین شهریار بهاریست خرم دران بهشت همه خاک عنبر همه زرش خشت سپهر برین کاخ و میدان اوست بهشت جهان روي خندان اوست ببالاي میدان او راغ نیست

بپهناي ایوان او باغ نیست چو رفتم بنزدیک ایوان فراز

سرش باستاره همیگفت راز