غرور حسن اجازت مکر نداد اي كل پرسشي نكني عندليب شيدارا که "An arrogantia tua ob pulchritudinem te "non finit, O rosa, "Ut quippiam de lufciniâ amore percitâ "perconteris?" Et alibi pari cum venustate, دیگر زشاخ سرو سهي کلبانک زد که چشم بد از روي کل بدور اي كل بشكر انکه توي پادشاه حسن با عاشقان بیدل مسكين مكن غرور "Rursùs è procero cupreffi ramo luscinia 66 patiens "Modulos iterat (dicens) Malus oculus à "rofæ facie procul abfit! "Orofa, quòd tu regina fis pulchritudinis, "ne idcircò "Amatoribus tuis excordibus, miferis, te in"humanam præbeas.” Ita porrò idem, دوشم زبلبل چه خوش آمد که می سرود کل کوش پهن کرده زشاخ درخت خویش G "Heri quanta mihi dulcedo à lufcinia venit, 66 quæ fuaviter modulata, eft, "Rofâ aurem explicante à ramo fruticis !" Eâdem imagine frequentiffimè utuntur Turcæ, qui Perfas, ut Latini Græcos, femper imitantur; fic poeta in Humaiun Námeh citatus, كلام كل كبي بردم اولوب شاد قلب بلبل كبي الحان وفرياد "Læti perpetuò veniamus, tanquam rosæ, Ita denique Perficorum poetarum princeps, omniumque forfan poft Homerum elatiffimus, in pulchro poemate de Ruftemi & Asfendiari prælio, orditur, کنون خورد بايد مي خوشکوار که مي بوي مشک آید از کوهسار همه بوستان زیر برک کلست همه کوه پر لاله و سنبلست بپاليز بلبل بنالد همي کل از ناله او ببالد همي شب تیر بلبل بخندد همي کل از باد و باران ببندد همي من از ابر بينم همي باد ودم ندانم که بلبل چرا شد دژم بخندد همي بلبل از بوستان چوبر کل نشیند کشاید زبان که داند که بلبل چه کويد همي جزیر کل اندر چه بوید همي نكة كن سحرکه که تا بشنوي زبلبل سخن گفتن پهلوي همي نالد از مرک اسفندیار که با من همی برکند شهریار زبلبل شنیدم یکی داستان يكي که خواند از گفته باستان "Nunc eft vinum bibendum gustu dulce, "Odor enim mofchi à montibus afflatur. "Unufquifque hortus rofarum foliis tegitur, "Unufquifque collis tulipis & hyacinthis plenus eft. "In hortulo lufcinia modulatè queritur, “ Rofa ob queftum ejus expergifcitur. "Nocte tenebrofâ fubridet lufcinia, "Rofa vento & pluvia arctè ligatur. "Equidem à nubibus venientes afpicio ventos & flatûs, “ Nefcio quam ob caufam lufcinia triftis fit. "Ridet enimverò lufcinia ex horti receffu, "Cùm rofæ infidet, os aperit. "Quid fub rofà illâ odoratu inveftiget? "Ob mortem Isfendiari gemit (dicens), "A me princeps ille eripitur! Jam verò lufciniæ narrationem audio "Quæ à veteribus recitari folebat." Nec eft fanè difficile conjecturâ confequi, unde commentitius hicce floris ac lufciniæ amor originem habuerit; narrant enim mercatores, lufcinias in Afiá rofarum odoratu incredibiliter delectari, & perfæpè inter eas ufque adeò volitare, donec odoris dulcedine, quæ in illis regionibus eft acerrima, quafi ebriæ factæ, pennas remittant ac decidant*: illud etiam addendum eft, eâdem anni tempeftate cùm rofas florere, tùm aves etiam folitas effe inter arbusta modulari. Huic capiti Oden Hafezianam haud alienum erit fubjungere, quæ varias omnium propè formarum imagines complecti videatur: کنونکه در چمن امدکل از عدم بوجود بنفشه در قدم او نهاد سر بسجود "Nunc cùm in hortum venit rosa à nihilo in ❝ vitam, "Viola fuper pedem ejus ponit caput, ado"randi caufâ." * Vide Hyd. de Relig. Vet. Perf. inter fe contraria وجود & عدم Voces Arabicæ funt, & faepe fibi invicem opponuntur. Innuit autem poeta rofam, fuo judicio, violæ præftare, &, tanquam reginam flofculum illum pedibus fubmittere. Bella eft florum inter fe nexorum defcriptio eft prætereà ficta perfonæ inductio, eaque perelegans. Similiter de rofa & narciffo poeta venuftus Ebn Tamim, من فضل النرجس وهو الذي يرضي بحكم الورد ان يرأس اما تري الورد غدا جالسا ان قام في خدمته النرجس "Ex narciffi excellentiis hæc eft, quod rofæ imperio, cùm dominatur, cedit: Nonne vides rofam fedentem, ad cujus fervitium furgit narciffus ?" بنوش جام صبوحي بنالۀ دف و چنگ ببوس غبغب ساقي بناله دف وعود "Bibe cyathum vini matutini ad modulos cymbali & lyræ, Ofculare cervices puellarum ad modulos cymbali & fidium.” بباغ تازه کن آئین دین زردشتی کنونکه لاله برافروخت زآتش نمرود |