66

66

66

66

47

“ ὑμῖν τιθεὶς, παραδεξάμενός τε αὐτῷ χρήσομαι. ὡς γὰρ ἐγὼ πυν“ θάνομαι τῶν πρεσβυτέρων, ουδαμά καθ' ἠτρεμήσαμεν 48, ἐπεί τε 49 “ παρελάβομεν τὴν ἡγεμονίην τήνδε παρὰ Μήδων, Κύρου κατε« λόντος Αστυάγεα· ἀλλὰ θεός τε οὕτω ἄγει 50, καὶ αὐτοῖσι ἡμῖν “ πολλὰ ἐπέπουσι συμφέρεται ἐπὶ τὸ ἄμεινον. Τὰ μέν νυν Κυρός “ τε καὶ Καμβύσης πατήρ τε ἐμὸς Δαρεῖος κατεργάσαντο καὶ προσ“ εκτήσαντο ἔθνεα, ἐπισταμένοισι 51 εὖ οὐκ ἄν τις λέγοι. ἐγὼ δὲ, “ ἐπεί τε παρέλαβον τὸν θρόνον, τοῦτο ἐφρόντιζον, ὅκως μὴ λεί“ ψομαι τῶν πρότερον γενομένων ἐν τιμῇ τῇδε, μηδὲ ἐλάσσω προσκτήσομαι δύναμιν Πέρσῃσι φροντίζων δὲ, εὑρίσκω ἅμα μὲν “ κῦδος ἡμῖν προσγινόμενον, χώρην τε τῆς νῦν ἐκτήμεθα οὐκ “ ἐλάσσονα οὐδὲ φλαυροτέρην, παμφορωτέρην τε ἅμα δὲ τιμωρίην “ τε καὶ τίσιν γινομένην. διὸ ὑμέας νῦν ἐγὼ συνέλεξα, ἵνα, τὸ “ νοέω πρήσσειν, ὑπερθέωμαι 52 ὑμῖν.ὁ 2. Μέλλω, ζεύξας 54 τὸν “ Ἑλλήσποντον, ἐλᾶν στρατὸν διὰ τῆς Εὐρώπης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, “ ἵνα ̓Αθηναίους τιμωρήσωμαι, ὅσα δὴ πεποιήκασι Πέρσας τε καὶ “ πατέρα τὸν ἐμόν. ὡρᾶτε μέν νυν καὶ Δαρεῖον ἰθύοντα55 στρατεύ“ εσθαι ἐπὶ τοὺς ἄνδρας τούτους. ἀλλ ̓ ὁ μὲν τετελεύτηκε, καὶ οὐκ “ ἐξεγένετό οἱ τιμωρήσασθαι· ἐγὼ δὲ ὑπέρ τε ἐκείνου καὶ τῶν ἄλλων “ Περσέων οὐ πρότερον παύσομαι, πρὶν ἢ ἕλω τε καὶ πυρώσω5 τὰς “Αθήνας, οἵ 57 γε ἐμὲ καὶ πατέρα τὸν ἐμὸν ὑπῆρξαν ἄδικα

66

which happy medium Homer shines pre-eminent ; π. Σ. Ο. p. 51. VK. This version by Dionysius is given by MTT, 136, A.

47. ovdaμá кw] ovdéva xpóvov, Dion. VK.

48. ἠτρεμήσαμεν] ἀτρεμίζοντα, i, 190; vii, 18; ἀτρέμας εἶχον, viii, 14; 16. LR.

49. ἐπεί τε] vi, 84; vii, 59, 21; and just below; after that, from the time that, HGV, i, and xv. ἐξ οὗ, Dion. also ἐπεὶ, ἐξότου, οι ἀφ' οὗ, Hes. in Attic; VK. ex quo, Hor. III Ο. iii, 21. s. vi, 109; 95.

50. ἄγει] ἐνάγει, Dion. ὁ θ. ἴσως ἄ. οὕτως, Xen. A. vi, 3, 11 ; θεῶν ἀγόντων, Soph. C. C. 998; VK. νατὸν οὕτω σθένος ἄ. μοῖρα, Pin. N. xi, 54; MV. ὅτῳ φρένας θεὸς ἄ. πρὸς ἄταν, Soph. An. 635 ; ἦγεν αὐτὸν ταύτῃ τὸ δαιμόνιον, Arr. Al. vii, 16; π. ὅστις μαίνεσθαι ἐνάγει ἀνθρώπους, iv, 79.

51. ἐπισταμένοισι] Sometimes the preposition év is supplied, as by Aristid.

53

Gor. p. 154. BU. Thu. ii, 36; sometimes πρὸς is used with an accusative, as Thu. iii, 53; vi, 77; Asch. A. 1373; or μετὰ with a dative, as Hom. II. K, 250; but the absence of a preposition here, and in Il. A, 365; TR. confirms the text of Asch. P. V. 450. BL.

53. ἵνα ... ὑμῖν] %. & διανοοῦμαι πράττειν, ὑποθῶ ὑ. Dion. VK.

54. ζεύξας] und. γεφύρῃ, i. e. γεφυρώσας. Herodotus also combines the two words, as τὸν ποταμὸν ζεύξαντας γεφυρώσαι, vii, 24.

55. ἰθύοντα] προθυμούμενον, Dion.

VK.

56. πυρώσω] ἐμπρήσω, καύσω, Εust. σὺ δὲ, τῶν εἵνεκα τὸν στόλον ἐποιήσω, πυρώσας τὰς ̓Αθήνας, ἀπελᾷς, viii, 102; Soph. Αn. 292. WE.

57. ̓Αθήνας, οἳ] A pronoun, or adjective, often refers to a preceding substantive, which is not expressed, but understood from a cognate substantive, verb, or adverb. HGV. HE,

« ποιεῦντες· πρῶτα μὲν, ἐς Σάρδις ἐλθόντες ἅμα ̓Αρισταγόρῃ τῷ Μιλησίῳ, δούλῳ δὲ ἡμετέρῳ, ἀπικόμενοι58 ἐνέπρησαν τά τε ἄλσεα “ καὶ τὰ ἱρά· δεύτερα δὲ, ἡμέας οἷα ἔρξαν ἐς τὴν σφετέρην ἀπο“ Εάντας, ὅτε Δᾶτίς τε καὶ ̓Αρταφέρνης ἐστρατήγεον, τὰ ἐπίστασθέ “ κου πάντες. 3. Τούτων μέν τοι 59 εἵνεκα ἀνάρτημαι 60 ἐπ ̓ αὐτοὺς « στρατεύεσθαι. ἀγαθὰ δὲ ἐν αὐτοῖσι τοσάδε ἀνευρίσκω λογιζόμενος “ εἰ τούτους τε καὶ τοὺς τούτοισι πλησιοχώρους καταστρεψόμεθα, οἳ « Πέλοπος τοῦ Φρυγὸς νέμονται χώρην 61, γῆν τὴν Περσίδα ἀποδέξομεν τῷ Διὸς αἰθέρι ὁμουρέουσαν. οὐ γὰρ δὴ χώρην γε οὐδεμίαν “ κατόψεται ὁ ἥλιος ὅμουρον ἐοῦσαν τῇ ἡμετέρῃ, ἀλλά σφεας πάσας “ ἐγὼ ἅμα ὑμῖν μίαν χώρην θήσω, διὰ πάσης διεξελθὼν τῆς “ Ευρώπης. πυνθάνομαι γὰρ ὧδε ἔχειν· οὔτε τινὰ πόλιν ἀνδρῶν “ οὐδεμίαν, οὔτε ἔθνος οὐδὲν ἀνθρώπων ὑπολείπεσθαι, τὸ ἡμῖν οἷόν “ τε ἔσται ἐλθεῖν ἐς μάχην, τούτων τῶν κατέλεξα ὑπεξαραιρημένων. “ οὕτω οἵ τε ἡμῖν αἴτιοι ἕξουσι δούλιον ζυγὸν, οἵ τε ἀναίτιοι. “ 4. Ὑμεῖς δ ̓ ἄν μοι, τάδε ποιέοντες, χαρίζοισθε· ἐπεὰν ὑμῖν “ σημήνω τὸν χρόνον, ἐς τὸν ἥκειν δεῖ, προθύμως πάντα τινὰ ὑμέων “ χρήσει παρεῖναι· ὃς ἂν δὲ ἔχων ἥκῃ παρεσκευασμένον στρατὸν “ κάλλιστα, δώσω οἱ δῶρα, τὰ τιμιώτατα νομίζεται εἶναι ἐν ἡμετέ 62 ρου. ποιητέα μέν νυν ταῦτά ἐστι οὕτω. ἵνα δὲ μὴ ἰδιοβουλεύειν 63

66

on VG, iii, 1, 9. 'Αθηναῖοι is understood in ̓Αθήνας, as Πελοποννήσιοι in Πελοποννήσου, ο, Thu. vi, 80. ΜΑ,

435.

58. ἐλθόντες ... ἀπικόμενοι] • after coming ... on their arriving.

59. μέν τοι] appear here to be two separate particles in juxtaposition; the τοι being affirmative; δὲ, which follows, referring to the μέν. HGV, i.

60. ἀνάρτημαι] ἀνώρμημαι, Dion. ἀναρτημένου, i, 50, 67; vi, 88; i.e. ἐπῃρμένου ; ΤΚ. ὡρμημένου, s. vii, 1; 4; 19; ix, 61.

61. Πέλοπος τοῦ Φ. χώρην] Herodotus purposely uses this expression, to intimnate that, Pelops being a Phry. gian and consequently a vassal of the Persians, (vii, 11;) the country over which he reigned belonged of right to the Persian king as his liege lord. LR. And yet, neither in the time of Pelops, nor at any preceding period, was Phrygia subject to the Medes: WE. but s. i, 4, 25.

t. vi, p. 1087 ; Heliod. vi, p. 265; ἐς ἡ. Ηom. H. to M. 370. WE. Where ever these anomalous expressions occur, CY and SH would substitute év ἡμετέρῳ and ἐς ἡμέτερον. ΒΟ, 197. It is certainly almost impossible to supply the ellipsis in a satisfactory manner; but, on the other hand, how can we account for the introduction of such an anomaly by good copyists, when the phrases ἐν ἡμετέρῃ, ἐν ἡμετέρῳ, and es ἡμέτερον are so obvious and familiar? Every language has many idioms not reducible to strict grammatical accuracy ; and this expression seems to be one of the sort, quæ sunt in honore, si volet usus, quem penes arbitrium est et jus et norma loquendi, Hor. A. P. 71. SW. The correct expression would be either ἐν τῇ ἡμῶν, οι ἐν τῇ ἡμετέρῃ, the deviation from which might be owing to some confusion of the two forms in the writer's mind. STG.

63. ἰδιοβουλεύειν] αὐθάδης καὶ μου 62. ἐν ἡμετέρου] i, 35; Dion. H. νογνώμων εἶναι, Dion. A. R. ii, 12;

66

66

66

ὑμῖν δοκέω, τίθημι τὸ πρῆγμα ἐς μέσον 64, γνώμην κελεύων 66 ὑμέων τὸν βουλόμενον ἀποφαίνεσθαι.” Ταῦτα εἴπας ἐπαύετο. (9) Μετ' αὐτὸν δὲ Μαρδόνιος ἔλεγε: “Ω δέσποτα, οὐ μόνον εἷς “ τῶν γενομένων Περσέων ἄριστος, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐσομένων· ὃς τά τε ἄλλα λέγων ἐπίκεο ἄριστα καὶ ἀληθέστατα, καὶ Ἴωνας 65 τοὺς “ ἐν τῇ Εὐρώπῃ κατοικημένους οὐκ ἐάσεις καταγελάσαι ἡμῖν 66, “ ἐόντας ἀναξίους.67 καὶ γὰρ δεινὸν ἂν εἴη πρῆγμα, εἰ Σάκας 68 μὲν καὶ Ἰνδοὺς 69 καὶ Αἰθίοπάς τε καὶ ̓Ασσυρίους 70 ἄλλα τε ἔθνεα “ πολλὰ καὶ μεγάλα 7', ἀδικήσαντα Πέρσας οὐδὲν, ἀλλὰ δύναμιν προσκτᾶσθαι βουλόμενοι, καταστρεψάμενοι δούλους ἔχομεν· “Ελληνας δὲ, ὑπάρξαντας 72 ἀδικίης, οὐ τιμωρησόμεθα, τί δεί“ σαντες; κοίην πλήθεος73 συστροφήν ; κοίην δὲ χρημάτων δύναμιν; “ 1. τῶν ἐπιστάμεθα μὲν τὴν μάχην, ἐπιστάμεθα δὲ τὴν δύναμιν, “ ἐοῦσαν ἀσθενέα· ἔχομεν δὲ αὐτῶν παῖδας καταστρεψάμενοι “ τούτους, οἳ, ἐν τῇ ἡμετέρῃ κατοικημένοι, Ιωνές τε καὶ Αἰολέες καὶ Δωριέες καλέονται. ἐπειρήθην δὲ καὶ αὐτὸς ἤδη ἐπελαύνων ἐπὶ “ τοὺς ἄνδρας τούτους, ὑπὸ πατρὸς τοῦ σοῦ κελευσθείς· καί μοι, μέχρι Μακεδονίης ἐλάσαντι καὶ ὀλίγον ἀπολιπόντι ἐς αὐτὰς “Αθήνας ἀπικέσθαι74, οὐδεὶς ἀντιώθη ἐς μάχην. 2. Καί τοί γε “ ἐώθασι Ἕλληνες, ὡς πυνθάνομαι, ἀβουλότατα πολέμους 75 ἵστα“ σθαι ὑπό τε ἀγνωμοσύνης καὶ σκαιότητος. ἐπεὰν γὰρ ἀλλήλοισι “ πόλεμον 76 προείπωσι, ἐξευρόντες τὸ κάλλιστον χωρίον καὶ λειό

66

σε

66

WE. ne viderer meo tantummodo usus consilio, vos contraxi ; ceterum mementote, parendum magis vobis esse, quam suadendum, V. Max. ix, 5. VK.

65. Ιωνας] πάντας τοὺς Ἕλληνας Ιάονας οἱ βάρβαροι ἐκάλουν, Schol. on Ar. Ach. 106.

67. ἀναξίους] ' worthless. SW. 68. Σάκας] Their country is now Saketa. The Persians called the Scythians, in general, Sacæ, dogs.' A.

69. Ινδούς] see INDIA in d. δ' Αρταξέρξης ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς ἕκατον εἰκοσιεπτὰ χωρῶν ἐκράτησεν, Lxx, Esther, i, 1. BNS.

71. πολλὰ καὶ μεγάλα] The Greeks regularly join πολὺς with another adjective, expressive of praise or blame, by means of the copula. vii, 10, 1; 18 ; viii, 61, 67 ; ΜΑ, 444, 4. LAU. γῆ πολλὴ καὶ ἀγαθὴ, Xen. H. iii, 2, 8; δῶρα πολλά τε καὶ χαρίεντα, Hom. ll. , 203; multa et mira efficere, Lucr. v,

1180; multa et clare domus, Liv. iii, 32; Juv. xiv, 132.

72. ὑπάρξαντας] ὑπάρχειν in this sense has always a participle (vii, 8, 2; ix, 78 ;) or a genitive case (i, 5; iv, 1 ;) joined to it. VK.

73. πλήθεος] ὧδέ τις πάρεστιν αὐτ τοῖς ἀνδροπληθία στρατοῦ; πλοῦτος ἐξαρκής δόμοις; Compare also the other questions of Atossa, Æsch. P. 240. BL.

74. 6. ἀπ. ἀπικέσθαι] The infinitive is put after ὀλίγου or πολλοῦ δεῖ and similar expressions; ΜΑ, 531. ix, 33, 97. HE, on VG, i, 18.

75. πολέμους] Compare the conclusion of v, 49; and κατὰ γὴν πόλε. μος, ὅθεν τις καὶ δύναμις παρεγένετο, οὐδεὶς ξυνέστη· πάντες δὲ ἦσαν, ὅσοι καὶ ἐγένοντο, πρὸς ὁμόρους τοὺς σφετέ. ρους ἑκάστοις κατ ̓ ἀλλήλους ὡς ἕκα στοι οἱ ἀστυγείτονες ἐπολέμουν, Thu. i, 15. ΑΟ.

66

66

66

66

“ τατον, ἐς τοῦτο κατιόντες μάχονται· ὥστε σὺν κακῷ μεγάλῳ οἱ “ νικῶντες77 ἀπαλλάσσονται· περὶ δὲ τῶν ἑσσωμένων οὐδὲ λέγω “ ἀρχήν•78 ἐξώλεες γὰρ δὴ γίνονται· τοὺς χρῆν, ἐόντας ὁμογλώσ“ σους, κήρυξί τε διαχρεωμένους καὶ ἀγγέλοισι, καταλαμβάνειν 79 “ τὰς διαφορὰς, καὶ παντὶ μᾶλλον ἢ μάχῃσι· εἰ δὲ πάντως ἔδεε πολεμέειν πρὸς ἀλλήλους, ἐξευρίσκειν χρῆν, τῇ ἑκάτεροί εἰσι δυσχειρωτότατοι, καὶ ταύτῃ πειρᾶν. τρόπῳ τοίνυν οὐ χρηστῷ Ελλη“ νες διαχρεώμενοι, ἐμέο ἐλάσαντος μέχρι Μακεδονίης γῆς, οὐκ “ ἦλθον ἐς τούτου λόγον 80, ὥστε μάχεσθαι. 3. Σοὶ δὲ δὴ μέλλει « τίς, ὦ βασιλεῦ, ἀντιώσεσθαι πόλεμον προσφέρων, ἄγοντι καὶ “ πλῆθος τὸ ἐκ τῆς ̓Ασίης καὶ νέας τὰς ἁπάσας; ὡς μὲν ἐγὼ σε δοκέω, οὐκ ἐς τοῦτο θράσεις 81 ἀνήκει τὰ Ἑλλήνων πρήγματα. εἰ “ δὲ ἄρα ἐγώ γε ψευσθείην γνώμῃ 82, καὶ ἐκεῖνοι, ἐπαρθέντες “ ἀβουλίῃ, ἔλθοιεν ἡμῖν ἐς μάχην, μάθοιεν ἂν, ὥς εἶμεν ἀνθρώπων ἄριστοι τὰ πολεμήΐα. ἔστω δ ̓ ὦν μηδὲν ἀπείρητον· αὐτόματον γὰρ οὐδὲν, ἀλλ ̓ ἀπὸ πείρης 83 πάντα, ἀνθρώποισι φιλέει 84 γί“ νεσθαι.” Μαρδόνιος μὲν, τοσαῦτα ἐπιλεήνας 85 τὴν Ξέρξεω

66

66

76. πόλεμον] Polybius highly extols the open and honourable mode of warfare prevalent among the ancients, xiii, 3 ; Τιβαρηνοὶ δικαιότατοι λέγονται· καὶ οὐδέποτε μάχην τινὶ συνέβαλον, εἰ μὴ πρότερον καταγγήλειαν καὶ ἡμέραν καὶ τόπον καὶ ὥραν τῆς μάχης, Schol. on Ap. Rh. ii, 1012. WE.

77. νικῶντες] Hence their victory may be considered as Καδμείη τις νίκη, i, 166, 6.

79. καταλαμβάνειν] ' to adjust, to settle ; iii, 128. The dative cases belong to this verb as well as to διαχρεωμένους: χρῆν αὐτὸν οὐχ ὅπλοισι τὰς διαλλαγὰς ποιεῖσθαι· πὰν γὰρ ἐξαίρει λόγος, ὃ καὶ σίδηρος πολεμίων δράσειεν ἂν, Eur. Ph. 525. The ancient Athenians, ὁρῶντες τὰς ἄλλας πόλεις ἐν πολλοῖς κακοῖς καὶ πολέμοις καὶ τα μαχαῖς οὔσας, in all cases where it was practicable, πρεσβείαις καὶ λόγοις ἐξαιρεῖν ἐπειρῶντο τὰς διαφορὰς, Iso. Pan. p. 460.

He gives a different character of the Lacedæmonians, agreeing with that in Thucydides, βούλονται πολέμῳ μᾶλλον ἢ λόγοις τὰ ἐγκλή. ματα διαλύεσθαι, i, 140 ; and this was the disposition of the Athenians in after times. Philip of Macedon also

considered it κάλλιον ὅπλοις ἢ λόγοις διακρίνεσθαι, Ep. in p. 94 of Dem. Luc. t. iii, p. 516. VK.

80. ἐς τούτου λόγον] ' to this state of things. LAU. The expression also occurs, iii, 99; WE. and seems to mean no more than ἐς τοῦτο, ‘to this ;' SW. εἰ δέοι ἐς τοῦτο ἀπικνέεσθαι, iv, 127. Our author might have said ἐs τὸ μάχεσθαι simply, as οὐκ ἵκετο ἐς τὸ τυθῆναι, i, 216. STG. 'to a talk or to the mention of this.

81. ἐς τοῦτο θράσος] ' to that state with respect to rashness, to that degree of temerity, to such a pitch of audacity. In point of sense it is the same as es τοῦτο θράσος or ἐς τόσονδε 3. ΜΑ, 319, 4; 353, 4. vii, 16, 3; εἰς τοῦθ ̓ ὕβρεως ἐλήλυθε, Dem. Ph. i, 13; εἰς τ. ἥκει τὰ πράγματα αἰσχύνης, ib. 15.

82. γνώμῃ] The same verb has the genitive after it in viii, 40 ; ix, 61. SW. 83. ἀπὸ πείρης] πείρᾳ τὴν πάντα τελεῖται, Theoc. xv, 62. WE.

85. ἐπιλεήνας] softening down so as to render more palatable or digestible: λεήνας, viii, 142; τὴν τῶν λογίων ἀκριβῆ σαφήνειαν λεπτουργεῖν καὶ και ταλεαίνειν, Clem. A. St. vii, p. 901. The metaphor is taken from ruminating

66

γνώμην, ἐπέπαυτο. (10) Σιωπώντων δὲ τῶν ἄλλων Πέρσεων καὶ οὐ τολμώντων γνώμην ἀποδείκνυσθαι ἀντίην τῇ προκειμένῃ, ̓Αρτάβανος ὁ Ὑστάσπεος, πάτρως ἐὼν Ξέρξῃ, τῷ δὴ καὶ πίσυνος ἐὼν, ἔλεγε τάδε· 1. “Ω βασιλεῦ, μὴ λεχθεισέων μὲν γνωμέων ἀντιέων “ ἀλλήλῃσι, οὐκ ἔστι τὴν ἀμείνω αἱρεόμενον ἑλέσθαι, ἀλλὰ δεῖ τῇ εἰρημένῃ χρῆσθαι, λεχθεισέων δὲ, ἔστὶ· ὥσπερ τὸν χρυσὸν 86 τὸν “ ἀκήρατον 87, αὐτὸν μὲν ἐπ ̓ ἑωυτοῦ οὐ διαγινώσκομεν, ἐπεὰν δὲ “ παρατρίψωμεν ἄλλῳ χρυσῷ, διαγινώσκομεν τὸν ἀμείνω. ἐγὼ 88 σε δὲ καὶ πατρὶ τῷ σῷ, ἀδελφεῷ δὲ ἐμῷ, Δαρείῳ, ἠγόρευον μὴ “ στρατεύεσθαι ἐπὶ Σκύθας, ἄνδρας οὐδαμόθι γῆς ἄστυ νέμοντας· ὁ “ δὲ, ἐλπίζων Σκύθας τοὺς νομάδας καταστρέψεσθαι, ἐμοί τε οὐκ “ ἐπείθετο, στρατευσάμενός τε, πολλούς τε καὶ ἀγαθοὺς τῆς στρατιῆς « ἀποβαλών, ἀπῆλθε. σὺ δὲ, ὦ βασιλεῦ, μέλλεις ἐπ' ἄνδρας στρα“ τεύεσθαι πολλὸν ἀμείνονας ἢ Σκύθας· 89 οἳ κατὰ θάλασσάν τε “ ἄριστοι καὶ κατὰ γῆν λέγονται εἶναι. τὸ δὲ αὐτοῖσι 90 ἔνεστι “ δεινὸν, ἐμέ σοι δίκαιόν ἐστι φράζειν. 2. Ζεύξας φὴς τὸν Ἑλλήσε

66

animals, which are said τὴν τροφὴν ἐπιλεαίνειν, and the chewing of the cud is called επιλέανσιν τροφῆς, Phil. de Post. Ca. p. 254. WE.

86. τὸν χρυσὸν] ὥσπερ τὴν πορφύραν καὶ τὸν χ. θεωροῦμεν καὶ δοκιμάζομεν, ἕτερα παραδεικνύοντες, τῶν καὶ τὴν ὄψιν ὁμοίαν ἐχόντων, καὶ τῆς τιμῆς τῆς αὐτῆς ἀξιουμένων, Isoc. Pnth. p. 416; οὕτω καὶ χρυσὸς ἑτέρῳ χρυσῷ παρατεθεὶς, κρείττων τε καὶ χείρων εὑρίσκεται, Dion. H. ii, p. 202, 24: ἡ πορφύρα παρὰ πορφύραν διακριτέα was an old proverb: evanescunt hæc atque emoriuntur comparatione meliorum; 'ut lana tincta fuco citra purpuram placet; at si contuleris eam Lacænæ, conspectu melioris obruatur, ut Ovidius ait, Quin. xii, 10. VK. The Lydian stone τῇ παρατρίψει τὸν χρυσὸν δοκιμάζει, Theoph. de L. p. 397; WE. eis Báσανον ἐλθὼν, παρατριβόμενός τε μου λίβδῳ, χρυσὸς ἄπεφθος ἐὼν, καλὸς ἅπασιν ἔσῃ, Theog. 1101 ; 417. ‘By rubbing pure gold on the touchstone (ἐπὶ τὴν βάσανον) by the side of other gold, we can compare the two, and discern their comparative standard.' SW. κακοῦ χαλκοῦ τρόπον, τρίβῳ τε καὶ προσβολαῖς μελαμπαγής πέλει δικαιω.

θεὶς, Asch. A. 381 ; ὁ χρυσὸς, παρὰ μολύβδῳ (ἢ παρὰ χαλκῷ) τριβόμενος (ἐπὶ τὴν βάσανον), διαφέρει τῇ χροίᾳ, ΟΜ. Λυδία γὰρ λίθος μανύει χρυσὸν, Bacch. πειρῶντι χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει, Pin. P. x, 105; Eur. M. 516. BL.

87. ἀκήρατον] from κήρ, whence κηραίνω, ἀκῆραντος, ἀκήρατος, Εtym. καθαρὸς, Tim. BL. ἀκήρατον ἐκβαίνοντα, ὥσπερ χρυσὸν ἐν πυρὶ βασανιζόμενον, Pla. Luc. iii, 108. STE, Th. L. Gr. 4961.

88. ἐγὼ] iv, 83. WE.

89. ἀμείνονας ἢ Σκύθας] In the construction of comparatives with, the word with which another is compared is usually put in the same case with the subject of the comparison. MA, 448, 1, α.

90. αὐτοῖσι] SW translates this word to us, and understands τῇ γνώμῃ τῇ σῇ; if so, ἡμῖν is to be supplied. ΜΑ, 489, II, n. But, as ἐν αὐτοῖσι is sometimes equivalent to ἐν τούτοισι, it perhaps bears the same meaning here as in vii, 8, 3; 10, 7; and viii, 60, 2; where it may be rendered in so doing;more literally, (πρήγμασι being understood) • in such deeds.