IN OBITUM J. N. OXONIENSIS, 1783. Πολλα ποθ ̓ ὑβρισθεις, και σκώμματα πολλ' υπομείνας, Ως ατόπως διαγων τον βιον, ηδ' αλογως, Ωλετ' Ιωαννης Θειῳ χειμωνι νοσησας· Ουκετ' ονειδίζειν κειμενον, αλλ' ελεειν. 231 Επιβρεμων επακτίαις πετραισιν, Ασπετον ηχον ορώρει Εγω δ' όμως εκηλος ωδε παρμενω Συν φιλοισι τεκεσσι, Μεση τε φίλη. January, 1791. ΕΙΣ ΚΟΣΣΥΦΟΝ. Αντί τες μελεος, φιλε Κοσσυφε, ποικιλοτραυλο Ισθ' εν εμῳ κηπῳ, πάντοσε καρποφάγος. Ατρεμας εσθε, ξεινε, τα μεν κομαρα δροσόεντα, Και συκες θερίνες, πορφύρεοντε βοτρυν. Αλλα ποθεις ταχ' εκείνα τα μηλα (φερ', ως καλον οζει) Και ταδε σαυτῳ έχοις, σφήκας απωσάμενος. Των δ' αυ των κερασων περιφείδεο, πειναλέος περ, Τηρήσας γαρ εχω Φυλλιδι δωρα ταδε. |