PSALM CXXXIII.

QUALE Sodalitium fraternos inter amores

Ducere sollicitæ jucunda oblivia vitæ !

Gratius unguento est, quo summi incana madescens

Barba Sacerdotis late diffundit odores.

Talis ab arce tua, Sion, diffunditur aura,

Sacro thure gravis, siquando roscidus Hermon

Verticibus depasta suis armenta gregesque

Mittit adurandos excelsa ad Templa Jehova,
Unde salus terris promissa ac vita perennis.

XVII.

PSALM CXXXVII.

JAM pridem captiva altum Babylonis ad amnem ; 1

Turba sedebamus fixa dolore gravi;

Ad salices juxta pendebant cymbala nostra,
Et fractæ chelyes, et sine voce lyræ;

Dum ferus illudens Victor cantare jubebat,
Eja Sionæum jam resonate melos.

Quî terra procul a patria cantabimus ægri ?

Possumus hic nostrum jam resonare melos?

O Solymæ suaves, O nomen dulce Sionis,

Si quando vestrûm non memor esse velim,

Tum mea lingua, precor, sit muta et fixa palato,

Fiat et ad solitos dextera inepta modos!

At Tu crudelis Babylon, quæ duriter in nos
Nunc sævis, nostris læta feroxque malis,

Haud impune feres: O sit, precor, ille beatus

Qui caput in vestrum hoc triste rependet opus :

Qui natos aut ense tuos sine more trucidet,

Aut duro illidat membra tenella solo.

IN OBITUM SENIS ACADEMICI, THOMÆ PRYOR, ARMIGERI.

Ουδ' οδύνης βέλος οξυ δαμασσε νιν, εδε νόσημα
Λυσιμελες κατέτηξε ταλαιπωρη διασηψει

Ηλθε δε δη Θανατος μαλακῳ εικασμενος ύπνω

Όμματα και θέλξας, την ψυχην εξεκλόπευσεν.