PALMYRA.

Has moles murorum, has, O Palmyra! columnas

Gens magna et fortes incoluere viri,

Te dominam, metuere urbes, te cœrula ponti,

Eöique tibi dona tulere Duces.

Jam non ulla tuas hominum vox personat arces,
Vastâ, urbe in medià, strage Ruina sedet.

Sæpe etiam, nullo ventorum turbine pulsa,
Immani subitò saxa fragore ruunt.

Circum infinitus se pandit campus arenæ,

Sibilat ambusto Dipsas anhela solo.

In domibus sævi stabulant impunè Leones,

Informesque Apri, noctivagæque Tigres.

Obscænæ strident per putrida fana volucres,
Et Stygius circum Bubo cubile struit,

Humana instabili versantur cardine fata:

En, Roma in Gothicum quanta caduca rogum!

Invida det Fortuna diem, quo mens pia flebit

Heu! mersam exitio te, Rhedycina, pari.

AD HYACINTHUM. 1791.

QUIS primo te mense, quis impulit, O Hyacinthe, Ut tepidum Flora desereres gremium ?—

Num forte audisti Volucrem, quæ, nuntia Veris
Nunc vespertinum concinit ore melos ?→→

Num Zephyri molles dulcique Favonius aura
Lene susurrantes surgere te faciunt?

Ah! ne te lædat Boreas! neu cana pruina

Incidat in collum purpureumque caput !

En (quod ego possum) hâc vitreâ te casside dono,

Quæ gelido noctis tempore tegmen erit.

Acceptum tibi enim refero, quod Thestilis hortum

Non dedignetur visere sæpe meum.

Tum pulchros laudat flores et laudat odorem;

Et Dominus partem et tu quoque laudis habes.

Ergo ferens puros in te fundam ipse liquores,

Si mox defuerit fertilis imber aquæ.

O multùm salve mihi, Floscule, semper amate;
Et cito cum venias gratior ipse Rosis.

ROMULUS

SCRIPTUS 1803.

REX ille Romæ Conditor, Remi frater,

Unde unde natus, in latrociniis certe

Nutritus, aptos possideret ut cives,

Suisque moribus simillimum cœtum,

Id nobile aperuit viris receptaclum

Quod nuncupant Asylon, hoc volens nempe

Ut seminario sibi novæ gentis

Sentinam haberet urbium propinquarum.