memorem in fepulcro neminem tuas laudes celebrare.* Quodnam lucrum eft in fanguine -meo cum in foveam defcendero? an laudabit te pulvis? an veritatem tuam nunciabit?† In fepulcrone narratur benignitas tua, et veracitas tua in ftatu, in quo funt qui perierunt? An in tenebris innotefcunt mirabilia tua, et juftitia in terra oblivionis ?" Ifaiam audiamus: "Mortui non revivifcunt, vitâ functi non refurgunt. Neque enim fepulcrum laudabit, aut mors te celebrabit, neque qui in foveam defcendunt, fidem a te datam expectabunt."§ Quidve in re tam clarâ memorem filium Davidis fapientiffimum, qui diferte dicit," unus interitus eft hominis et jumentorum, et æqua utriufque conditio. Sicut moritur homo, fic et illa moriuntur, fimiliter fpirant omnia, et nihil habet homo jumento amplius. Cuncta fubjacent vanitati, et omnia pergunt ad unum locum. De terrâ facta funt, et in terram pariter revertuntur." ¶ At mortui irafci, infolefcere, mærere, plan * Pfal. vi. 5. Pfal. Ixxxviii. 11, 12. + Pfal. xxx. 9. Ifa. xxvi. 14. gere Ecclef. iii. 19—21. gere dicuntur, agere igitur et fentire neceffe eft ut concedamus. Hujufce erroris originem primus referat Tullius Cicero; poftea præfulem Oxonienfem celeberrimum, omni noftrâ laude majorem, audiemus. 66 Qua in fede maneant animi, qualefque fint, ratione difcendum eft: cujus ignoratio finxit inferos. In terram enim cadentibus, hifque humo textis, (e quo ductum eft humari,) sub terram cenfebant reliquam vitam agi mortuorum: quam eorum opinionem magni errores confecuti funt, quos auxerunt poetæ ; tantumque valuit error, ut corpora cremata cum fcirent, tamen ea fieri apud inferos fingerent, quæ fine corporibus nec fieri poffent nec intelligi."* In Lowthii prælectionibus de facra hebræorum poefi, hæc verba præclara invenimus. Qualis itaque ab animis a corpore fejunctis vita viveretur, quis eorum locus, forma, conditio, Hebræi juxta cum cæteris mortalibus in fumma ignoratione verfabantur. Neque cos hac in parte vel minimum facri codices adjuvere; haud quia hanc iis cognitionem invideret divina revelatio, fed quia humanæ Ο 2 Tufc. Quæft. lib. i. humanæ mentis conditio eam omnino non recipiat; quæ cum res a corpore et materia remotas contemplatur, propriarum notionum inopia cogitur ad improprias confugere, et corporeis incorporea quadantenus adumbrare. Cum itaque viderent corpora vita functa in terram cadere, eoque modo quo dictum eft fepulcro condi, percrebuit apud Hebræos, ut apud cæteros etiam, opinio quædam popularis, agi fub terra vitam mortuorum deinceps confequentem: quam ut adfcifcerent vates facri, etiam neceffe erat, fi modo de hac re omnino loqui et intelligi vellent. Atque hinc plane eft quod mortui toties dicuntur defcendere in foveam, in inferiora terræ, ad portas et penetralia lethi; ad faxa, ad latera, ad repagula cavernæ: haufit eos avidis faucibus fepulcrum, atque os iis occludit: decumbunt in Barathro, in loca vafta, in voraginem, tenebrafque profundiffimas demerfi; in terram caliginis, et umbram mortis, immanem, tetram, carentem ordine; et ubi pro luce veluti diradiatur caligo."* Nunc vero chriftum et apoftolos adeamus; et ftatim perfentio, quod, largior hic campos æther, Prælec. feptima. edit. 1763. æther, et lumine veftit purpureo: etenim non imaginibus obfcuris atque fimulacris, non longis ambagibus adumbratus nobis declaratur reportatus de morte triumphus. Omnia clare et di ucide fidelium oculis proponuntur. Mortem abolevit victor Chriftus, et per evangelium vitam et immortalitatem illuftravit. A Joanne inducitur diferte dicens; " defcendi de cælo non ut meam, fed ut ejus. qui me mifit voluntatem exequar; hæc est autem patris qui me mifit voluntas, ut quicquid mihi dederit nihil ex eo deperdam, fed ultimo die illud refufcitem."* Se vocat itidem primum et ultimum, fe habere gloriatur claves inferorum et mortis, fe in gloriâ patris tandem venturum confirmat, clangente tubâ, angelorum comitatu ftipatum, mortuos refufcitatos unâ cum viventibus in cælos fore rapiendos, ut domino in aere obviam eamus, et ita cum domino in æternum habitemus. Nondum vero venit ea hora, nondum fonuit tuba; etiamnum fanctorum corpora, et fi dentur animæ, animæ etiam in fepulcris delitefcunt. In quodnam ergo tempus relegare velis judicis mortuorum et viventium adventum, meritafque et præclaras difcipulorum Chrifti palmas? Ex quo enim majores obdormiverunt, omnia in eodem ftatu ab orbe condito perfeverant. Illufores hofce, quos in ultimis temporibus venturos vaticinatus eft Chriftus, hoc modo convincit et redarguit Petrus. "Non tardat dominus promiffum ut nonnulli tarditatem interpretantur, fed lentus eft erga nos, nolens quenquam perire, fed omnes ad pænitentiam volens reverti."* Et poftea, ne adverfarii triumphos agant, ne fratres chriftiani longa expectatione contabefcant, animos eorum fubito et inopinato Chrifti adventu erigere et confolari conatur. "Veniet quidem domini dies ut fur noctu; in quâ cæli magno impetu interibunt, elementa ardentia diffolventur, et tellus et quæ funt in eâ conflagrabunt." Atque ftatim, eos ad quos miffa eft epiftola, alloquitur; qua propter, chariffimi his expectandis, date operam ut ab eo immaculati et inculpati cum pace reperiamini."‡ 66 2. Pet. iii. 9. t Ib. iii. 14. Eodem + Ibid. iii. 10. |