Page images
PDF
EPUB

DES MICHELS (ABEL ).

1506. Essai sur les affinités de la civilization chez les Annamites ét chez les Chinois.

París, 1869, 8.o 1,50 pta.

DES VARENNES.

1507. La Cochinchine française depuis l'annexion des provinces du Sud.

Revue de deux mondes, 15 Febrero, 1868.

FÉRÉ (OCTAVIO ).

1508. Regions (Les) inconnues: chasses, pêches, aventures et decouvertes dans l'extreme Orient.

I vol. in 8.o Dentu. París, 1870. 3 ptas.

Es principalmente una descripcion de la Cochinchina francesa, que se puede consultar para el conocimiento de aquel país, donde el ejército de Filipinas conquistó tanta gloria.

GALOS (HENRI).

1509. L'expedition de Cochinchine et la politique française dans l'extrême Orient.

Revue de deux mondes, 1.° Mayo, 1864.

HAILLY (ED. DU).

1510. Souvenirs d'une campagne dans l'extrême Orient. — I. De France á Singapore. - II. Une visite à Siam. III. Les debuts d'une colonie.

Revue de deux mondes, 15 Agosto, 15 Setiembre y 15 Octubre, 1866.

JAGOR (F.).

1511. Reiseskizzen von Singapore, Malacca, Java.

Berlin, 1866. I tomo, 8.o con 24 grabados. 5,25 ptas. Correspondiente tambien á otra seccion.

LAVOLLÉE (Carles).

1512. Le Royaume de Siam et une ambassade anglaise â Bangkok. Revue de deux mondes, 15 Noviembre, 1857.

1513. De la politique de la France en Asie à propos de la de Chine.

Revue de deux mondes, 1.° Marzo, 1858.

guerre

LEONOWENS (MRS. ANNA H.).

1514. The Romance of Siamese Harem Life. — Con grabados, unos de fotografías tomadas por Thomson en sus viajes por Siam y Cambodja, y otros de la obra de Mouhot.

Londres, 1873. Trübner y C.a

Un extracto y juicio crítico de esta obra puede verse en The Atheneum, núm. 2364, 15 Febrero, 1873.

LOUBERE.

1515. Description du Royaume de Siam.

2 tomos, 8.o Amsterdam, 1714.

MOUHOT (HENRI).

1516. Voyage dans les royaumes de Siam, Cambodge, de Laos et autres parties centrales de l'Indo-Chine, relation extraite du Journal et de la correspondance de l'auteur par Ferdinand Lanoye.

I vol., 8.o París, 1868. 4 ptas. con grabados.

Viajes pintorescos que se publicaron en la magnífica obra Le tour du mondirigida por Charton Уу editada por la casa Hachette de París; dan bastante buena idea de aquellos países, donde murió el autor.

de,

PALLEGOIX (L'EVEQUE).

1517. Description du royaume Thai ou Siam. Excelente obra para formarse una idea exacta de aquel país.

PALLU (LEOPOLD ).

1518. Histoire de la expedition de Cochinchine en 1861.

París, 1864.

Es sabido que las tropas filipinas tomaron parte y se distinguieron mucho en esta campaña, mandadas por el general Palanca.

PIGNEAUX (P. J. EPISC. ADRANAISI), Y TABERD ( J. L. ).

y

1519. Dictionarium anamitico-latinum et latino-anamiticum.

Serampore, 1838. 2 tomos, 4.° Un mapa iluminado. 90 ptas. (Maisonneuve, 1866.)

Obra importante, cuyos ejemplares son raros. Es el único Diccionario anamita; al fin de la parte anamita-latina hay un vocabulario inglés, francés, latino y cochinchino..

RÉMUSAT (ABEL).

1520. Description du royaume de Cambodge, par un voyageur chinois qui a visité cette contrée à la fin du XIII. siècle; precedée d'une notice chronologique sur la même pays, extraite des annales de la Chine, trad. du chinois par A. R. -Con un mapa.

I tomo, 8.o París. Smith, 1819.

TACHARD.

1521. Second voyage au royaume de Siam.

I tomo, 8.° Amsterdam, 1689.

VEUILLOT (Eugéne ).

1522. La Cochinchine et le Tonquin.

I tomo. París. Amyot, 1859.

VINCENT (FRANK).

1523. The Land of the white Elephant; sights and scenes in SouthEastern Asia. A Personal Narrative of Travel and Adventure in Farther India, embracing the countries of Burma, Siam, Cambodia and Cochin-china, 1871-72. Con mapas, planos y numerosos grabados. I tomo, 8. Londres, 1873. Sampson Low y C.a

ADICIONES Y RECTIFICACIONES.

LOS DOS PINOS DE FILIPINAS.

Al describir algunas de las principales maderas que se crian en los montes del Archipiélago, apunto caractéres de la del pino de Zambales dándole el nombre científico de Pinus Merkusii, Jungh et de Vriese, á cuya especie corresponde, en efecto, el ejemplar remitido recientemente por mi digno jefe el celoso Inspector de Filipinas Sr. D. Ramon Jordana y Morera, y clasificado por los Inspectores del Cuerpo Sres. Boutelou y Laguna. Es, sin embargo, probable, que el pino dominante en Ilocos no sea el Merkusii y sí el insularis, ENDL., con tres agujas en haz, y que ambas coníferas formen montes importantes en nuestras islas del extremo Oriente. Juzgándolo muy interesante al Ingeniero de montes en Filipinas, trascribo las diagnósis de las dos especies, tomadas del Prodromus de Alf. Decandolle y de la Synopsis coniferarum de Endlicher.

PINUS MERKUSII, JUNGH. ET DE VRIESE (Plant. Nov. Indo Batav. Orientalis, t. 2, p. 5).— Arbor excelsa, ramulis ascendentibus, squami fulcrantibus lanceolatis acuminatis parce fimbriato-ciliatis apice recurvis, vaginis longiusculis strictis persistentibus, foliis geminis valde aproximatis erecto-patulis longis tenuissimis in sicco supra canaliculatis margine scabri breviter mucronatis subpungentibus, amentis masculis cylandraceis obtusis in spicam densam subelongatam dispositis, bracteis antheriferis suborbicularis, denticulatis, strobilis solitariis, in ramulo brevi erecto ovatis utrinque attenuatis, squamarum apophysi subrhombea nitida radiatim rugosa depresso-pyramidata, umbone depresso mutico, nuculis... (Jungh. et de Vriese.) Habitat in insula Sumatra regione Battarum, in montibus Tannah-Hurung et Tobah, 3000-4000 ped. elev. (Jungh!), in Borneo et probabiliter in alisi Arcipelagi indici insulis ( Blume!) (Prodromus systematis naturalis regni vegetabilis. - Pars. XVI, 1868, p. 389.)

PINUS MERKUSII JUNGH. ET DE VRIESE.-Pinaster foliis geminis longissimis, flexuosis, strobilis ovatis erecto patentibus, squamarum apophisi elevato pyramidata radiatim striata, nitida demum recurva, umbone depresso.

PINUS SUMATRANA, JUNGHUHN.

Insula Sumatra regione Battarum.

Mi querido maestro el Sr. D. Máximo Laguna ha tenido la amabilidad de facilitarme los siguientes datos acerca de las localidades en donde se cita

este pino: Henkel y Hochstetter en su Synopsis der Nadelholzer, P. 43-44 lo indican en Sumatra, Borneo y Cochinchina, añadiendo, que es muy probable se encuentre tambien en las demás islas del Archipiélago índico. Kurz, en la « Flora » (allg. bot. Zeitung. Regensburg), 30.o año (1872) p. 266, dá como localidades de la especie Siam y la Birmania, que se hallan casi en las mismas latitudes que nuestra isla de Luzon. La Gaceta de Botánica ( Botanische Zeitung), en 1846, p. 699, al dar cuenta del descubrimiento de Junghuhn y del libro de Vriese, y refiriéndose á este pino, decia ya : « el límite Norte de su área es desconocido.»>

P. INSULARIS, ENDL. (Sinops. Conifer., p. 157.)— Arbor, squamis fulcrantibus lanceolato-acuminatis fimbriato-ciliatis connexis, vaginis breviusculis strictis persistentibus, foliis ternis tenuissimis longis flaccidis compresso triquetris, margine scabris mucronatis subpungentibus, amentis masculis numerosis in spicam crassam densam dispositis cylindraceis obtusiusculis, bracteis antheriferis suborbicularibus subintegris, strobilis 2-3 verticillatis junioribus oblongis, in ramulo brevi erectis, adultis ramulo brevi horizontalibus vel subpendulis ovato-conicis obtusiusculis rectis vel curvulis, squamarum apophysi subrhombea subclavato-pyramidata, carina transversa elevata acuta, umbone parvo mutico vel in squamis supremis submucronato, mucrone recto, nuculis... In insulis Philippinis. (Cumming! número 956. Llanos!) in insula Luzon (Blanco).

PINUS INSULARIS, ENDL.- Teda foliis ternis tenuissimis flaccidis (6-9′′) vaginis (4") persistentibus, strobilis ovatis acutis (3"), squamarum apophysi pyramidata angulata, umbone minimo tuberculiformi conico.

Pinus timorensis? Loudon, Arboret. Brit. iv, 2269.
Habitat in insulis Philippinis (Cumming. núm. 956).

UN ROBLE FILIPINO.

En el Journal of Botany, núm. 140. New. Series, vol. III (Agosto, 1874), p. 240, se lee la siguiente noticia acerca de un roble de Filipinas, que copio por su interés forestal. El artículo se titula On some Asiatic Coralace æ, y lo firma H. Fr. Hauce.

QUERCUS (CYCLOBALANUS) WOODII, nov. sp.— Ramulis glabris v. obsolete furfuraceo-squamulosis, foliis brevi-petiolatis e basi cuneata oblongis, integerrimis, coriaceis, glabris supra, subopacis, subtus pallidis costulatis, costulis sub angulo 40.o egregi, cupulis sessilibus, solitariis, patelliformibus, diametro pollicaribus tomento brevi cinereo dense obtectis, zonis concentricis 7-8 basim conicotumidum versus valde indistinctis, marginem versus magis approximatis et paulo conspicuoribus, glande brunnea late ovoideo acutiuscula, pollicem alta præter corticem cinereo tomentosum, glaberrima nitidiuscula stylis tribus crassis brevibus stigmatibus punctiformibus depressis coronata.

In insula Luzon legit am W. W. Wood, cujus benevolentia unicum debeo specimen.

Entre los robles asiáticos, parecen ser los más afines el Q. Omalokos, Korth.,

« PreviousContinue »